Κρυμμένο κάπου στα νερά του Μέγδοβα ποταμού, στέκεται ένα επιβλητικό γεφύρι, το οποίο κατά το παρελθόν, πριν από την κατασκευή της σιδερένιας γέφυρας τύπου Μπέλεϋ στο Παρκιό, αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα από το Καρπενήσι στη Δυτική Ευρυτανία και στα υπέροχα χωριά των Αγράφων.
Ο λόγος για το μονότοξο πέτρινο γεφύρι της Βίνιανης, όπου τοποθετείται γεωγραφικά ανάμεσα από τα χωριά της Παλιάς Βίνιανης, της Νέας Βίνιανης από την οποία απέχει μόλις 3 χιλιόμετρα και του χωριού Στένωμα.
Το μήκος του γεφυριού φτάνει τα 33 μέτρα και είναι χτισμένο με ντόπιο λιθάρι από Ηπειρώτες μαστόρους, οι οποίοι ήταν ξακουστοί για τις υπέροχες κατασκευές γεφυριών της εποχής. Όμως δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να αναφερθεί με ακρίβεια στην ημερομηνία κατασκευής του. Εικάζεται ότι χτίστηκε την ίδια περίπου εποχή που κατασκευάστηκε το γεφύρι του Μανώλη στον Αγραφιώτη ποταμό, δηλαδή περί το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.
Πολλές υπήρξαν οι μάχες που σημειώθηκαν στο γεφύρι τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και μεταγενέστερα. Γνωστότερη αυτών υπήρξε η άδοξη ενέδρα του κλέφτη Κώστα Λεπενιώτη στον Άγο Μουχουρτάρη, ο οποίος το έτος 1808 μετέφερε βαριά άρρωστο και αλυσοδεμένο τον αδερφό του πρώτου, αγωνιστή Αντώνη Κατσαντώνη προς το Καρπενήσι.
Ακολουθώντας την αντίθετη πορεία των νερών του ποταμού, σε μικρή απόσταση, ο επισκέπτης συναντά μια μικρή ρεματιά, που οδηγεί σε μια βαθύσκιωτη τοποθεσία, γεμάτη πελώρια πλατάνια και άφθονα τρεχούμενα νερά. Ο εντυπωσιακός καταρράκτης που σχίζει τον βράχο, ρέει από ύψος 25 με 30 μέτρων, δημιουργώντας τρεις μικρούς καταρράκτες και τρεις μικρές φυσικές λίμνες με υπέροχα χρώματα και μαγικές εικόνες. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μάλιστα ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει στα δροσερά νερά των λιμνών, αλλά και να σκαρφαλώσει στα ψηλότερα σημεία του καταρράκτη, με αρκετή βεβαίως προσοχή.
Όπως σε κάθε τόπο, έτσι και στο γεφύρι της Βίνιανης υπάρχουν αρκετοί μύθοι, οι οποίοι αναφέρονται σε νεράιδες και στοιχειά. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Μέγδοβας “αγριεύει”, ένα στοιχειό, η λάμια, περνάει μπροστά από το γεφύρι και μετά από αυτό ακούγονται τραγούδια και φωνές από τις νεράιδες του τόπου που προσπαθούν να αποτρέψουν τους περαστικούς από το πέρασμά τους στο ποτάμι.
Επίσης, μύθος αναφέρει πως όταν τα νερά του ποταμού φουσκώνουν, σμήνη από μέλισσες εμφανίζονται την ημέρα στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους διαβάτες, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας ο τόπος γεμίζει από νυχτερίδες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τότε λοιπόν ακούγονται άγρια μουγκρητά ταύρου, γι αυτό και ο Μέγδοβας ποταμός μετονομάστηκε από τους ντόπιους σε Ταυρωπός ποταμός…
Στις μέρες μας, ο πιο γνωστός δρόμος που οδηγεί στο γεφύρι, είναι το διασυνοριακό Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, το οποίο διασχίζουν ορειβάτες, στην προσπάθειά τους να βρεθούν όσο πιο κοντά μπορούν στη φύση και στις αθέατες ομορφιές της χώρας μας που πραγματικά πιστέψτε με… είναι ατελείωτες…
Δείτε εδώ την άγνωστη Αράχοβα της Ναυπακτίας με τη μαγική θέα στην Ευηνολίμνη
