Το 2023 μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς και ένα ταξίδι ήταν ότι ακριβώς είχαμε ανάγκη. Road trip στα Βαλκάνια λοιπόν, με προορισμούς γεμάτους εκπλήξεις και άπλετη φυσική ομορφιά. Και ενώ το αρχικό μας πλάνο έκανε λόγω για Σερβία, τσουπ, εμφανίστηκε από το πουθενά η ανατρεπτική Βοσνία Ερζεγοβίνη, για να συμπληρώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα κενά αυτού του ταξιδιού.
Αφού λοιπόν διασχίζουμε το καταπράσινο εθνικό πάρκο της Tara στη Σερβία για το οποίο θα αναφερθούμε μελλοντικά σε επόμενο άρθρο μας, κοιτάμε το GPS μας και αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Mokra Gora, το δημοφιλές τουριστικό θέρετρο της Σερβίας με το ανεπανάληπτο ξύλινο τρενάκι του παρελθόντος, για το οποίο θα αναφερθούμε επίσης σε μελλοντικό μας άρθρο. Και μιας και τα σύνορα πλησιάζουν, η σκέψη της Βοσνίας τρυπώνει αναίσχυντα στο μυαλό μας, προκαλώντας μας να τη επισκεφτούμε… και έπειτα από όλα αυτά, μπορώ να πω πως ναι, ήταν μια ολόσωστη επιλογή, μιας και το γραφικό Visegrad μας χάρισε τις καλύτερες εικόνες του ώστε να γεμίσει το μυαλό υπέροχες, πανέμορφες αναμνήσεις…
Προορισμός Visegrad λοιπόν, γεμάτος εικόνες μα και πληροφορίες όπως πάντα, με την υπέροχη Drina να κυλάει ανάμεσά του, δίνοντας ζωή και φυσική ομορφιά στον μαγικό αυτόν τόπο…
Το Višegrad βρίσκεται στη Σερβική δημοκρατία της Βοσνίας και απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Σερβία. Αυτή η μικρή παραποτάμια πόλη της ανατολικής Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, κατά το παρελθόν αποτελούσε το φυσικό σύνορο μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Πρόκειται για μια γραφική και άκρως ζωντανή πόλη, τριγυρισμένη από βουνά, με μια εκπληκτική ατμόσφαιρα που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Η καρδιά της είναι τριγυρισμένη από την μοναδική ομορφιά των σμαραγδένιων νερών του Δρίνου ποταμού, του φυσικού συνόρου των δύο χωρών, της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και της Σερβίας.
Ωστόσο, το Višegrad είναι μια μικρή ρομαντική πόλη με πλούσια ιστορία, που κατέχει στρατηγική θέση, καθώς ενώνει το Σαράγεβο με τη Σερβία. Στις 6 Απριλίου του 1992 μάλιστα, βομβαρδίστηκε από το γιουγκοσλαβικό πυροβολικό, κυρίως όμως οι γειτονιές της πόλης που κατοικούσαν Βόσνιοι μουσουλμάνοι όπως επίσης και τα γειτονικά χωριά με βοσνιακό πληθυσμό, όμως στις μέρες μας τίποτα δεν θυμίζει αυτά τα τρομακτικά γεγονότα του παρελθόντος.
Έγινε γνωστό από την υπέροχη γέφυρα Mehmed Pasa Sokolovic, όπου από το 2007 και έπειτα, συμπεριλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, ενώ ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες με την εκπληκτική της ομορφιά.
Πρόκειται για μια 11- τοξωτή γέφυρα που χτίστηκε το 1571 από τον αρχιτέκτονα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Mimar Sinan, όμως οφείλει την παγκόσμια αναγνώρησή της στον βραβευμένο από το Višegrad καθώς και βραβευμένο με Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφέα, Ivo Andrić.
Αξίζει να αναφερθεί πως λόγω των διακυμάνσεων στη στάθμη του ποταμού Δρίνου, που ενδέχεται να προκαλέσουν κίνδυνο κατάρρευσης, η γέφυρα είναι κλειστή για την κυκλοφορία, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την ιδιαιτερότητα και τη ρομαντικότητά της, κάτι που μας άρεσε ιδιαίτερα.
Δείτε εδώ το Μόσταρ, μια ακόμα υπέροχη πόλη της Βοζνίας – Ερζεγοβίνης με άρωμα ανατολής
Και μπορεί να μη γνωρίζουμε αρκετά για τα μέρη που ταξιδεύουμε κατά καιρούς, όμως για να μπορέσουμε να κινηθούμε ανάμεσα στους ντόπιους και να αισθανθούμε κομμάτι του τόπου, ρωτάμε και μαθαίνουμε, τόσο για το που να μείνουμε, όσο και για το που θα φάμε και βεβαίως που θα κινηθούμε.
Έπειτα λοιπόν από μια υπέροχη πορεία, κυριολεκτικά μέσα σε φαράγγι, έλεγχο εγγράφων στα σύνορα και μάλιστα με λίγο παραπάνω χρόνο μιας και οι ελληνικές ταυτότητες μας (λόγω αμέλειας αφού τα διαβατήρια μας είχαν λήξει 10 ημέρες πριν το ταξίδι) ταλαιπώρησαν και με το παραπάνω τους τελωνειακούς, φτάσαμε στο φωτισμένο Visegrad και κατευθυνθήκαμε προς τη μαγική “Πέτρινη Πόλη” της, μια μικρή πόλη αφιερωμένη στον διάσημο συγγραφέα, όπου η κατασκευή της ξεκίνησε στις 28 Ιουνίου 2011 και άνοιξε επίσημα για το κοινό στις 28 Ιουνίου 2014, τόσο για διαμονή όσο και για το απαραίτητο καφεδάκι έπειτα από τη διαδρομή μας.
Εδώ μπορεί κανείς να δει το ινστιτούτο του Ivo Andric με κέντρο για τις σλαβικές γλώσσες, την Ακαδημία Καλών Τεχνών, το Δημαρχείο, την Εκκλησία του Αγίου Λαζάρου, το αναγεννησιακό θέατρο, τον κινηματογράφο multiplex. Και φυσικά, αρκετές επιλογές διαμονής με πολλά καφέ και μπαρ, όπως και καταστήματα με σουβενίρ που μας εντυπωσίασαν ιδιαίτερα με τα ανατολίτικα αντικείμενά τους.
Και σαν η νύχτα έφτασε, η ηρεμία της πόλης και οι γαργαλιστικές πικάντικες μυρωδιές από τα εστιατόρια, μας άνοιξε αυτόματα την όρεξη. Γεύσεις ανατολής λοιπόν για το βράδυ, αρκετά κοντά στα δικά μας γευστικά πρότυπα και βέβαια τοπική ξανθιά μπύρα. Και για να κλείσει όμορφα η μέρα μας, μια τελευταία βόλτα στα ήρεμα σοκάκια της πόλης ήταν αυτό που πραγματικά είχαμε ανάγκη.
Αν και το Visegrad στάθηκε ο τελευταίος σταθμός στο 10 ήμερο ταξίδι μας στα Βαλκάνια, μα και η τελευταία διανυκτέρευση μας πριν την επιστροφή, ένα είναι σίγουρο… πως από εκεί που μείναμε, από εκεί θα ξεκινήσουμε και πάλι. Και αν η επιλογή μας για την επιστροφή έγινε μέσω Σερβίας λόγω καιρού, την επόμενη φορά θα γίνει μέσω Μαυροβουνίου για να μας χαρίσει ακόμα ομορφότερες εικόνες και αναμνήσεις.
TIPS :
- φεύγοντας από τη χώρα, βάλτε βενζίνη. Είναι πολύ πιο οικονομική από τις γύρω χώρες… όσο για την Ελλάδα, άστο καλύτερα… Βαλκάνια και πάλι Βαλκάνια…
- και βέβαια αγοράστε λουκούμια… θα με θυμηθείτε…
Μείνετε συντονισμένοι για ακόμα μια εκπληκτική τοποθεσία του ταξιδιού μας στα Βαλκάνια…
