Πρόκειται ίσως για το πιο γαλήνιο νησί της Ελλάδας, τριγυρισμένο από γλυκό νερό και ατελείωτο πράσινο. Ο λόγος για τον Άγιο Αχίλλειο, το δεύτερο κατοικήσιμο νησί της Ελλάδας το οποίο βρίσκεται μέσα σε λίμνη και μάλιστα στα 900 περίπου μέτρα υψόμετρο.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην Φλώρινα και συγκεκριμένα στο βορειοδυτικό τμήμα της Μικρής Πρέσπας, και περπατάμε στην πλωτή γέφυρα που ενώνει το μικρό νησί του Αγίου Αχιλλείου με την απέναντι όχθη. Η ηρεμία της λίμνης μοναδική. Τα σπάνια είδη πουλιών ακούγονται κάπου μακρυά μας ενώ αραιά και που εμφανίζονται στον συννεφιασμένο ουρανό, αφήνοντάς μας να θαυμάσουμε την ομορφιά τους.
Τα 650 μέτρα της πλωτής γέφυρας που κατασκευάστηκε το 2001 περνούν γρήγορα και το νησί του Αγίου Αχιλλείου πλησιάζει και μας εντυπωσιάζει στο έπακρο. Στο παρελθόν η διαδρομή αυτή γίνονταν αποκλειστικά με βάρκα, ενώ η λέξη αυτοκίνητο ήταν και συνεχίζει να είναι ξεχασμένη υπόθεση στο νησί.
Ένα απαλό ανοιχτό πράσινο χρώμα έχει καλύψει ολόκληρο το νησί μπροστά μας και τα ρουθούνια μας πλημμυρίζουν με τη μυρουδιά του νωπού γρασιδιού. Όπου και να κοιτάξουμε το βλέμμα μας γεμίζει με μια ηρεμία που μας ξεπερνάει και μας χαροποιεί ταυτόχρονα. Οι αγελάδες τριγυρνούν ελεύθερες και απλά μας κοιτάζουν να τις προσπερνούμε επιδεικτικά.
Κατευθυνόμαστε προς τον λόφο, στον ιερό ναό του Αγίου Αχιλλείου για να θαυμάσουμε από ψηλά τις ομορφιές του νησιού που όπως και ο οικισμός παίρνει την ονομασία του από τον επίσκοπο Λαρίσης, Άγιο Αχίλλειο τον Καππαδόκη κατά τον 4ο αιώνα…
… και στη συνέχεια κατηφορίζουμε πλάι στις αγελάδες προς την Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, έναν ερειπωμένο βυζαντινό ναό του 10ου-11ου αιώνα, ο οποίος κτίστηκε από τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ για να στεγάσει το σκήνωμα του Αγίου Αχιλλείου, το οποίο είχαν μεταφέρει από τη Λάρισα τα βουλγαρικά στρατεύματα μετά την κατάληψη της θεσσαλικής πόλης.
Μάλιστα στο δεξιό κλίτος του ναού εικάζεται πως τάφηκε ο ίδιος ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ, ο οποίος κατείχε την περιοχή για περίπου 15 έτη, μέχρι που την επανάκτησαν οι βυζαντινοί.
Η Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου θεωρείται από τις μεγαλύτερες της κατηγορίας της με διαστάσεις 22 Χ 45μ. Είναι τρίκλιτη, ξυλόστεγη, με νάρθηκα, με δύο ψηλές πεσσοστοιχίες που φέρουν από δύο σειρές τόξων και είναι κτισμένη στη βάση ενός πολύ μικρού λόφου. Όμως δεν σταματούμε εκεί. Το νησί έχει να μας δώσει πολλές ακόμα υπέροχες εικόνες πριν το αποχαιρετήσουμε.
Συνέχεια έχει η Βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων από τον 11ο αιώνα, επίσης ερειπωμένη, η μονή της Παναγίας Πορφύρας στο νοτιοανατολικό άκρο της νησίδας, η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου καθώς και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Και σαν ο γύρος του νησιού φτάνει προς το τέλος του, τα 11 σπίτια του οικισμού των ελαχίστων κατοίκων, κάποια μάλιστα ερειπωμένα, μας χαρίζουν τις τελευταίες μαγικές εικόνες του ήρεμου αυτού νησιού.
Και βέβαια, μια στάση στο μοναδικό ταβερνάκι- ξενώνα κλείνει με τον πιο υπέροχο τρόπο την ξεχωριστή ημέρα μας στο πιο γαλήνιο νησάκι της Ελλάδας. Όμως, μην ξεγελαστείτε… όπου επαρχεία έτσι και μύθος… και στον Άγιο Αχίλλειο λοιπόν, μας λέει πως όταν ένα νέο οίκημα κάνει την εμφάνισή του, ένα άλλο, παλιότερο θα γκρεμιστεί…
Αλήθεια ή ψέμματα, ποιος ξέρει; … το μόνο σίγουρο είναι πως στο νησί ο χρόνος σταματάει και όλα μοιάζουν να είναι βγαλμένα από παραμύθι… και σαν έρθει η ώρα του αποχαιρετισμού, μια υπόσχεση εμφανίζεται ως δια μαγείας στα χείλη… εις το επανιδείν…
Δείτε εδώ… το αφιέρωμά μας στο εκπληκτικό κεφαλοχώρι των Πρεσπών που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γερμανό…
