“Κρυμμένο” στο μοναδικό βουνό των Κενταύρων, βρίσκεται ένα υπέροχο μικρό χωριουδάκι που αναμφίβολα έχει μια από τις ομορφότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου. Και το όνομα αυτού… Βυζίτσα…
Χτισμένη σε μια τοποθεσία αθέατη από θάλασσα, σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 500 μέτρων στις πλαγιές του Πηλίου Όρους, η παραδοσιακή Βυζίτσα, φέρνει στον νου μνήμες παλαιοτέρων εποχών με την ανόθευτη ομορφιά της και τα υπέροχα πέτρινα αρχοντικά της. Μάλιστα, κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει σαν ένα ολοζώντανο μνημείο της Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής…
Νικήτρια λοιπόν του βραβείου “Χρυσό Μήλο” ως ένας από τους πιο καλά διατηρημένους παραδοσιακούς οικισμούς στην Ελλάδα, η Βυζίτσα έχει πραγματικά πολλά προσφέρει στους επισκέπτες της.
Οι πρώτοι κάτοικοί της υπολογίζεται ότι ήταν περίπου 30 οικογένειες, οι οποίες και εγκαταστάθηκαν ερχόμενες από τα βόρεια, κτίζοντας τα σπίτια τους το ένα κοντά στο άλλο, περί το 1650 μ.Χ.. Και ενώ τα πρώτα χρόνια λόγω του φόβου της πειρατείας τα πάντα ήταν υπό την απόλυτη απουσία θέασης στην θάλασσα, με τον καιρό, το χωριό αναπτύχθηκε ανατολικότερα παράλληλα με τις υψομετρικές γραμμές, ενώ, τέλος, με το άνοιγμα του κεντρικού δρόμου, τη δεκαετία του 1970, ο οικισμός επεκτάθηκε εκατέρωθέν του, προς τα νότια, φτάνοντας σε ένα σεβαστό νούμερο σπιτιών, άνω των 300.
Χτισμένα με ντόπια πέτρα και πλάκες και με περίτεχνες αυλές, είτε περιτειχισμένες είτε όχι, και μικρότερα παράσπιτα όπως φούρνο, σπίτι για τον επιστάτη και στάβλο, τα αρχοντικά της Βυζίτσας, είκοσι των οποίων διασώζονται αναπαλαιωμένα εντός του χωριού, υπογραμμίζουν με μοναδικό τρόπο την κουλτούρα και την ξεχωριστή παράδοση του τόπου.
Passo Stelvio, οδηγώντας στο ψηλότερο πέρασμα των Ιταλικών Άλπεων
Σημείο εκκίνησης όλων η κεντρική πλατεία του χωριού, η οποία μάλιστα το 1967 ανακηρύχθηκε ως μνημείο, ενώ ακολούθησε το 1976 την ίδια πορεία ολόκληρος ο οικισμός. Αντικειμενικά, η πλατεία της Βυζίτσας θεωρείται μια από τις ομορφότερες ολόκληρου του Πηλίου. Πλακόστρωτη και σκιερή λόγω των αιωνόβιων πλάτανων, κρατά τη ζωή του χωριού συγκεντρωμένη, ενώ τα καφέ και οι ταβέρνες απλώνονται κατά μήκος της, δίνοντας το χρώμα και το άρωμά τους ολούθε. Επιπλέον, από εδώ ξεκινούν όλα τα λιθόστρωτα καλντερίμια για μια πιο εξονυχιστική γνωριμία με το χωριό και ένα υπέροχο ταξίδι στον χρόνο.
Ένα δεύτερο ωστόσο σημείο που συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες, είναι η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, η οποία χτίστηκε το 1725, όμως καταστράφηκε το 1821 και χτίστηκε εκ νέου. Η ιστορία της όμως δεν σταματά εδώ, αφού υπέστη σοβαρά πλήγματα από τρεις ισχυρούς σεισμούς του παρελθόντος και τελικά έκλεισε. Στις μέρες μας, έπειτα από την τελευταία αποκατάσταση του 2001 παραμένει ανοιχτή παρουσιάζοντας μας το περίτεχνο εσωτερικό της με το πανέμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο της μα και τον εντυπωσιακό περίβολό της.
3 κουκλίστικα χωριά για ένα ξέγνοιαστο weekend
Επιπλέον, το 2011, δημιουργήθηκε ο γυναικείος συνεταιρισμός της περιοχής, από δεκαπέντε γυναίκες, οι οποίες αποφάσισαν να φυλάξουν μέσα από τους τοίχους του σχολείου της Βυζίτσας τις παραδόσεις του τόπου τους, φτιάχνοντας ότι μπορεί κανείς να φανταστεί με τοπικά βεβαίως προϊόντα. Γλυκά του κουταλιού, τσιτσίραβλα, τουρσί, πίτες, συροπιαστά, τραχανά, σταφιδόψωμα, αμυγδαλόπιτες, τσουρέκια και πολλά ακόμα, με παλαιές συνταγές, ενώ το τοπικό φιρίκι είναι και αυτό που έχει πάντοτε την τιμητική του.
Η Βυζίτσα απέχει από τον Βόλο 29 χιλιόμετρα και 2 χιλιόμετρα από τις Μηλιές Μαγνησίας και πολλά από τα αρχοντικά του χωριού έχουν μετατραπεί σε πανέμορφους ξενώνες, λειτουργώντας όλο τον χρόνο.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ταξιδεύοντας σε τέσσερα υπέροχα χωριά στην καρδιά της Ηπείρου
