Στη νότια πλευρά του ποταμού Δούναβη, στη Σερβία, βρίσκεται ένα εξαιρετικά όμορφο φρούριο με μια πλούσια και ταραχώδη ιστορία, που στα σερβικά ονομάζεται Golubac Fortress.
Το φρούριο τοποθετείται στα βορειοανατολικά της Σερβίας, στα σύνορα με τη Ρουμανία, σε μια άκρως στρατηγική τοποθεσία στο ανάχωμα του ποταμού Δούναβη, στο σημείο που στενεύει για να σχηματίσει το φαράγγι της Σιδερένιας Πύλης, επιτρέποντας τη ρύθμιση και τη φορολογία της κυκλοφορίας κατά μήκος του ποταμού. Κατά τον Μεσαίωνα μάλιστα, αυτό γινόταν με τη βοήθεια μιας ισχυρής αλυσίδας που συνδέθηκε με το Babakaj, έναν βράχο στην μακρινή πλευρά του ποταμού.
Η ακριβής ημερομηνία της κατασκευής του φρουρίου είναι άγνωστη, όμως εικάζεται πως χτίστηκε κατά τον 14ο αιώνα.
Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη “golub” που σημαίνει περιστέρι και μεταφράζεται ως “Πόλη των Περιστεριών” μιας και οι πύργοι του είναι τόσο μεγάλοι που όπως τα περιστέρια στοχεύουν στους ουρανούς.
Ωστόσο πίσω από το φρούριο κρύβεται ένας δημοφιλής μύθος που κάνει λόγο για μια όμορφη Σέρβα με το όνομα Golubana, την οποία ερωτεύτηκε ένας ντόπιος Τούρκος πασάς, όμως αυτή αγάπησε έναν νεαρό Σέρβο και απέρριψε όλες τις προτάσεις και τα ακριβά δώρα του πασά. Θυμωμένος εκείνος, την κατέβασε σε μια βάρκα και είτε την φυλάκισε στον μοναδικό πύργο με κωνική στέγη, είτε την έδεσε στον βράχο πάνω από το ποτάμι και την άφησε εκεί μέχρι να πεθάνει.
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μεσαιωνικά φρούρια της Ευρώπης με μια τρομερή δομή, το οποίο άλλαξε χέρια πολλές φορές σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του.
Αποτελείται από 10 διαφορετικούς πύργους ύψους 20 με 25 μέτρων, δύο λιμανάκια και ένα άκρως εντυπωσιακό παλάτι, όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ενώ τα εξωτερικά του τείχη έφταναν σε πάχος τα 2 με 3 μέτρα.
Ο παλαιότερος πύργος, γνωστός με την ονομασία “Πύργος των Καπέλων“, είναι ο ψηλότερος και λειτούργησε ως ακρόπολη μα και ως πύργος φύλαξης, ενώ αντίθετα ο νεότερος πύργος όλων, κατασκευάστηκε για να βοηθήσει στον έλεγχο της κυκλοφορίας στον Δούναβη και πήρε την ονομασία “Πύργος των Κανονιών” ή “Λευκός Πύργος“. Αρχικά ήταν σε ξηρά αλλά έπειτα από το 1970 βρίσκεται βυθισμένος στα νερά του Δούναβη.
Εικάζεται πως το φρούριο άντεξε πάνω από 120 επιθέσεις, όμως δυστυχώς η κατάρρευσή του προήλθε από την έλευση της σύγχρονης τεχνολογίας, η οποία κατάφερε να παραμορφώσει την αρχική του μορφή.
Η έναρξη της κατασκευής του υδροηλεκτρικού φράγματος στο φαράγγι της Σιδερένιας Πύλης, μεταξύ του 1964 και του 1972, ανέβασε τη στάθμη του νερού του ποταμού, με αποτέλεσμα να βυθιστούν τα εξωτερικά τείχη κατά μήκος της κάτω όχθης αλλά και ο οικισμός που βρισκόταν μπροστά από αυτά. Επιπλέον ο νέος παραδουνάβιος δρόμος που δημιουργήθηκε περνούσε μέσα από τα τείχη.
Το Golubac Fortress ανακηρύχθηκε Μνημείο Πολιτισμού Εξαιρετικής Σημασίας κατά το έτος 1979 και έκτοτε αποτελεί ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο που πραγματικά αξίζει κανείς να επισκεφτεί, ενώ μετά το φρούριο του Βελιγραδίου αποτελεί το μοναδικό πολιτιστικό μνημείο της Σερβίας.
Το 2005 μάλιστα, πραγματοποιήθηκε μια τεράστια εκστρατεία για την αποκατάσταση του κατάφυτου αυτού φρουρίου. Αναδιαμορφώθηκαν τόσο οι εξωτερικοί όσο και οι εσωτερικοί χώροι και με χαμηλό αντίτιμο ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει κάθε εκατοστό του φρουρίου που πλέον έχει χωριστεί σε τέσσερις ζώνες διαφορετικών επιπέδων και δυσκολίας, με αποκορύφωμα την αναρρίχηση με όλα τα μέτρα ασφαλείας ακόμα και στα πιο ψηλά σημεία του φρουρίου.
