Τοποθετείται στη βόρεια ακτή του Κορινθιακού κόλπου, στα δυτικά της Ιτέας και πρόκειται για μια αρχοντική παραθαλάσσια κωμόπολη, ιστορικό σύμβολο της ναυτοσύνης ολόκληρης της Ελλάδας.
Το γοητευτικό Γαλαξίδι υπάγεται στον διευρυμένο Δήμο Δελφών, χτισμένο σε ένα βραχώδες ακρωτήριο, ανάμεσα σε δύο υπέροχους κολπίσκους που σχηματίζουν δυο ασφαλή φυσικά λιμάνια, και για πολλά χρόνια αποτέλεσαν ορμητήριο ψυχωμένων ναυτικών που όργωναν με τα περίφημα Γαλαξιδιώτικα σκαριά τους ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Και ενώ τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν στους γύρω λόφους και στα βουνά, η ανάγκη τους για τροφή και βέβαια επικοινωνία, τους ανάγκασε να μετοικίσουν χαμηλότερα χτίζοντας την πολιτεία Χάλειον. Ταυτόχρονα άρχισαν να κατασκευάζουν μικρά πλεούμενα για να ψαρεύουν στις γύρω περιοχές. Ωστόσο, χρόνια αργότερα, τα μικρά πλεούμενα αντικαταστάθηκαν με μεγαλύτερα και ακόμα μεγαλύτερα, εδραιώνοντας σιγά σιγά τη φήμη των τρανών καραβοκύρηδων, παρά το γεγονός πως τόσο οι επιδρομές όσο και οι σεισμοί είχαν ερημώσει για αρκετά χρόνια τον τόπο.
Το 1821 το Γαλαξίδι με τα “δυνατά σκαριά” του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση, πυρπολώντας συνεχώς τα καράβια του εχθρού μέσα στον Κορινθιακό κόλπο, για αυτό και το πλήρωσε πολύ ακριβά, μιας και καταστράφηκε όχι μία, αλλά τρεις φορές.
Και έρχεται η στιγμή που ο ατμός αντικαθιστά τα ιστιοφόρα, και σιγά σιγά αρχίζει η παρακμή. Όμως οι Γαλαξιδιώτες δεν μένουν εκεί. Από το 1978 και έπειτα, όπου και χαρακτηρίστηκε ως παραδοσιακός οικισμός, ξεκινάει μια άλλη εποχή για τους ντόπιους με τον τουρισμό να παίρνει πλέον τα ηνία.
Τα πλινθόκτιστα αρχοντόσπιτα των καραβοκύρηδων ανακαινίζονται, συμπαθητικά καφέ ανοίγουν στην προκυμαία, μα και αρκετές ταβέρνες και εστιατόρια κάνουν την εμφάνισή τους, προσελκύοντας έτσι σταδιακά πολλούς επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να γνωρίσουν τον υπέροχο αυτόν γραφικό οικισμό.
Τα δύο του φυσικά λιμάνια του, η Αγορά και ο Χηρόλακας, η μεγαλοπρεπής εκκλησία του Αγίου Νικολάου με το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο, τα δυο καμπαναριά και τον επιβλητικό τρούλο που δεσπόζει στην κορυφή της υπερυψωμένης συνοικίας, οι παραδοσιακές πλατείες μα και η υπέροχη θέα σε βραχονησίδες, παραλίες και φάρους, φέρουν στις μέρες μας το Γαλαξίδι σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των επισκεπτών.
Και κόσμημα όλων, το Ναυτικό και Ιστορικό Μουσείο, ένα από τα αρχαιότερα μουσεία στον Ελλαδικό χώρο (χρονολογία ίδρυσης 1928), με την πλουσιότερη συλλογή Πινάκων Ελληνικών Ιστιοφόρων με υλικό μέσα από τα ίδια τα σπίτια των Γαλαξειδιωτών, το οποίο εικονογραφεί τη ζωή και τη ναυτική επίδοση των κατοίκων του για πέντε χιλιετίες, από την προϊστορική δηλαδή περίοδο μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, και δικαίως αποτελεί το καμάρι του τόπου!
Περπατήστε το λοιπόν από άκρη σε άκρη και αφήστε το βλέμμα σας να χαθεί πότε στα υπέροχα αρχοντικά με τα έντονα χρώματα και πότε στην ανοιχτόχρωμη γαλάζια θάλασσα και σαν φτάσετε στην προκυμαία, απλά σταθείτε σε ένα καφέ ή ένα εστιατόριο για να γευτείτε όχι μόνο τα ξεχωριστά καλούδια που θα επιλέξετε, αλλά και την ξεχωριστή φιλοξενία των ντόπιων που θα σας μείνει πραγματικά αξέχαστη.
Και σαν βρεθείτε στο Γαλαξίδι την Καθαρά Δευτέρα, προετοιμαστείτε για το πιο όμορφο βάψιμο που θα σας έχουν κάνει ποτέ στη ζωή σας. Μπόλικο αλεύρι, φούμο και ό,τι άλλο παρόμοιο μπορείτε να σκεφτείτε και… πυρ! Αλευρομουτζουρώματα λοιπόν, ένα έθιμο αιώνων, καθώς επρόκειτο για μια γιορτή με μεγάλες διαστάσεις την Βυζαντινή εποχή, όταν οι ναυτικοί αποχαιρετούσαν με αυτό τον τρόπο τις οικογένειές τους. Γλέντι και ξεφάντωμα με αλεύρι δωρεάν από τον Δήμο και σαν είστε από αυτούς που δεν θέλετε να λερώσετε τα όμορφά σας ρούχα, ζωγραφίστε απλά μια μουτζούρα ή ένα σταυρό στο μέτωπο σας από βερνίκι παπουτσιών… Τώρα εάν βγείτε αλώβητοι μέσα σε όλο αυτό, ένας Θεός το ξέρει!!!
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δείτε ακόμη την άγνωστη ελληνική νησίδα με τα εκπληκτικά νερά και τους εκατοντάδες ιδιοκτήτες
