Θηρασιά… ταξιδεύοντας στην Ελλάδα του χθες
Στην καρδιά των Κυκλάδων, βρίσκονται δύο υπέροχα πανομοιότυπα νησιά με ίδια δομή μα τόσο διαφορετική νοοτροπία που αξίζει τον κόπο της σύγκρισης. Όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το που θα γείρει αυτή η ζυγαριά…
Πριν από πάρα πολλές χιλιάδες χρόνια, η καταστροφική έκρηξη ενός ηφαιστείου, η οποία τίναξε στον αέρα 30 δισεκατομμύρια μάγματος με τη μορφή ελαφρόπετρας και ηφαιστειακής στάχτης, χώρισε στα δύο ένα «στρογγυλό» νησί, και άλλαξε για πάντα την κοινή μοίρα αυτού.
Και αν όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουν τη Σαντορίνη, δε συμβαίνει το ίδιο με τη μικρή αδερφή αυτής, την ανέγγιχτη Θηρασιά που ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στο παρελθόν…
Δείτε εδώ…. Ταξιδεύοντας με φουσκωτό στη λίμνη Κρεμαστών
Χωρίς τις κατάλληλες υποδομές, το ηλεκτρικό ρεύμα φτάνει στο νησί το 1980 και το πόσιμο νερό το 1999. Το 2008 ασφαλτοστρώνεται ο πρώτος δρόμος στο νησί, ενώ ακόμα και σήμερα, η ολιγόλεπτη μετάβαση με το καραβάκι από το Αμμούδι, μοιάζει με αλματώδη μεταφορά στο χρόνο, μεταφέροντας αυτόματα τον επισκέπτη πολλά – πολλά χρόνια πίσω…
Αθώα και ανόθευτη, αυθεντική και μοναχική, μα με την ίδια άγρια ομορφιά της μεγάλης της «αδελφής», και τη θέα στην κοινή υδάτινη «κοιλάδα» που τη χωρίζει αλλά και την ενώνει ταυτόχρονα μαζί της, παρατηρεί επί χρόνια την αλλαγή και τη δόξα που επιφέρει η εξέλιξη, μα επιμένει να μένει στη σκιά της.
Οι εκκλησιές άπειρες στη Θηρασιά, σε σχέση με τους κατοίκους της, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία αλλά και τον τουρισμό. Στα στενά γραφικά καλντερίμια της, τα άριστα φροντισμένα, περπατούνε συνήθως επισκέπτες της μιας ημέρας, παρέα με τα πιο εξοικειωμένα κατοικίδια ζώα που υπάρχουν, ενώ η ομορφιά απλώνεται σε κάθε βήμα, σε κάθε στροφή, σε κάθε εικόνα του νησιού.
Φτάνοντας κανείς στον Κόρφο, το μικρό λιμάνι με τις παραδοσιακές ταβερνούλες να βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στο νερό, συναντά όλη τη “ζωή” του νησιού μαζεμένη. Από εκεί, τα 270 πλακόστρωτα σκαλοπάτια του ανηφορικού μονοπατιού, οδηγούν τον επισκέπτη στην πρωτεύουσα της Θηρασιάς, τον Μανωλά με την υπέροχη θέα μα και τα πολλά εγκαταλελειμμένα σπίτια και μαγαζιά.
Στο δεύτερο λιμανάκι του νησιού, στη Ρίβα, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Ειρήνης χάρη στην οποία, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, πήρε το όνομά της η Σαντορίνη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τις σοβαρές ελλείψεις σε θέματα υποδομής, στο νησί λειτουργεί ένα από από τα πιο εντυπωσιακά ξενοδοχεία της Μεσογείου, το οποίο έχει βραβευθεί με ευρωπαϊκό βραβείο αρχιτεκτονικής και είναι προσβάσιμο μόνο δια θαλάσσης ή αέρος, ενώ έχει φιλοξενήσει αρκετά γνωστά ονόματα όπως η Αντζελίνα Ζολί και ο Μπραντ Πιτ.
Με λίγα λοιπόν λόγια, η Θηρασιά είναι εκεί και δίνει στον επισκέπτη τη διαφορετικότητα από το «όμοιο» και μια αίσθηση ελευθερίας που μπορεί να σου προσφέρει μια παρθένα γη με όλες τις αναμνήσεις από την Ελλάδα του χθες στην Ελλάδα του σήμερα…
