Βρισκόμαστε στην Ευρυτανία, και περπατάμε στο υπέροχο μονοπάτι του φαραγγιού της Μαύρης Σπηλιάς, ανάμεσα σε έλατα, πλατάνια, ιτιές και άφθονα τρεχούμενα νερά, με στόχο να φτάσουμε σε μια τοποθεσία που κατά το παρελθόν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους κατοίκους της περιοχής και όχι μόνο.
Εκκίνησή μας το μικρό γραφικό χωριό Προυσός λίγο μετά το ξακουστό ομώνυμο μοναστήρι της Παναγίας. Παίρνουμε λοιπόν την εναλλακτική, και πολύ πιο ήπια διαδρομή, ακολουθώντας τον δρόμο προς το χωριό Τόρνος και σταματάμε στη γέφυρα, κοντά στην είσοδο του αλλαντοποιείου Στρεμμένου. Η μικρή πέτρινη βρύση στην αρχή της διαδρομής αλλά και η πινακίδα που μας ενημερώνει για τη διάρκεια του μονοπατιού, είναι οι πρώτες μας εικόνες. Ένα χιλιόμετρο περπάτημα μέσα στη φύση με συνολικό χρόνο μόλις μισής ώρας, μέσα στην οποία θα απολαύσουμε τη δύναμη, το μεγαλείο και την ομορφιά της, σε ένα μονοπάτι που περπατήθηκε αρκετά σε πολύ δύσκολες εποχές για όλους τους τότε κατοίκους.
Δείτε εδώ τα Χοντέικα, έναν από τους πιο κρυφούς οικισμούς της Ευρυτανίας
Και όντως, το τοπίο που αντικρίζουμε μας αποζημιώνει και με το παραπάνω. Η διαδρομή μας, αν και ανηφορική, είναι αρκετά εύκολη τόσο για ενήλικες όσο και για μικρά παιδιά. Προσεγμένα ξύλινα γεφύρια ξεφυτρώνουν συνεχώς δίπλα σε τρεχούμενα νερά, διατηρώντας τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση.
Δύο υπέροχοι καταρράκτες μας υποδέχονται με τα πιο εντυπωσιακά χρώματα τους, ενώ οι μικρές λίμνες που σχηματίζονται στη βάση τους αποτελούν την πιο δροσερή επιλογή των πεζοπόρων για τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες.
Το τέλος της δικής μας διαδρομής είναι κοντά. Η “Μαύρη Σπηλιά” εμφανίζεται μπροστά μας με τον μεγάλο λίθινο, μισογκρεμισμένο τοίχο της να φράζει την είσοδό μας, ανάμεσα στα επιβλητικά βράχια με την πιο υπέροχη θέα που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όσο και κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σπηλιά χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους του χωριού ως κρυψώνα, μιας και το μέρος ήταν αθέατο στον εχθρό και μάλιστα σε σημείο που κανένας δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Γιατί τελικά, μετά από τόσες και τόσες διαδρομές ανάμεσά της, καταλήγω στο συμπέρασμα πως η φύση κρύβει τα πιο υπέροχα μυστικά της, στο ευρύ κοινό… αρκεί να είναι κανένας διαθέσιμος να την περπατήσει, να την αισθανθεί και να τη ζήσει, ώστε και εκείνη με τη σειρά της να του αποκαλυφθεί και να τον κάνει να γνωρίσει το πραγματικό μεγαλείο της!
Και βέβαια, το μονοπάτι δεν σταματά εκεί… συνέχεια έχει η γνωστή σε πολλούς Via Ferrata, μια δύσκολη για έμπειρους διαδρομή, που χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό αναρρίχησης αλλά και έμπειρο οδηγό, μιας και τα δύσκολα σημεία της διάσχισης του φαραγγιού της Μαύρης Σπηλιάς με συρματόσχοινα και πακτωμένα σκαλοπάτια στα επιβλητικά βράχια, μόλις που αρχίζουν…
Δείτε ακόμα την κορυφή του Aiguille du midi και την μοναδική θέα στο Mont Blanc
