Στα ανατολικά των Κυκλάδων, εκεί που αρχίζουν τα Δωδεκάνησα και οι άνεμοι του Αιγαίου μαστίζουν ότι υπάρχει στο διάβα τους, βρίσκεται ένα μικρό νησί που πολλοί γνώρισαν μέσα από τις ειδήσεις, λόγω του ότι στο νησί βρίσκεται μια και μοναδική κάτοικος, η κυρά Ρηνιώ.
Πολλοί ωστόσο είναι εκείνοι που την συγχέουν με την αείμνηστη κυρά της Ρω, καθώς και οι δυο αυτές υπέροχες γυναίκες, σε διαφορετικές ωστόσο χρονολογίες η καθεμιά τους, μιας και η κυρα της Ρω απεβίωσε πολλά, πολλά χρόνια πριν, φυλάσσουν μα και φύλασσαν Θερμοπύλες.
Εάν λοιπόν ακούσετε την ονομασία Κίναρος, μπορεί να μην κατανοήσετε αμέσως τη θέση που κατέχει στον Ελλαδικό χάρτη, μα σαν ακούσετε για την γλυκιά, μοναχική κυρά Ρηνιώ, θα σκεφτείτε αμέσως πως πρόκειται για ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου.
Η Κίναρος λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα στην Αμοργό και την Κάλυμνο και αποτελεί το δεύτερο δυτικότερο νησί των Δωδεκανήσων μετά την Αστυπάλαια. Είναι ενταγμένη στο Πανευρωπαϊκό Δίκτυο “Natura 2000“, μαζί με το βόρειο τμήμα της Αμοργού και τη γειτονική της Λέβιθα και ταυτόχρονα αποτελεί τόπο αναπαραγωγής του Αιγαιόγλαρου και του Μαυροπετρίτη.
Η Κίναρος έχει μία και μοναδική κάτοικο, την κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη, που γεννήθηκε στην Αμοργό και μεγάλωσε στην Κίναρο. Η ζωή της μοιράστηκε στην Κάλυμνο και την Αυστραλία όπου και είχε μεταναστεύσει με την οικογένειά της, όμως, κατά τον επαναπατρισμό του ζευγαριού, ελήφθη η απόφαση να εγκατασταθούν μόνιμα στην Κίναρο. Ωστόσο, από το 2013, μετά τον θάνατο του συζύγου της, Μικέ, η κυρά Ρηνιώ δεν εγκατέλειψε το αγαπημένο της νησί και πήρε την “σκληρή” απόφαση της απομόνωσης.
Μοναδική της συντροφιά, η Σίβα, ένα φιλικότατο σκυλάκι που στέκεται φρουρός δίπλα στο αφεντικό του, ελάχιστες κοτούλες και μερικά πρόβατα και αγριοκάτσικα που γυρίζουν ανέμελα όλο το νησί.
Με τα παιδιά και τα εγγόνια της μιλάει συνεχώς μέσω του δορυφορικού τηλεφώνου που έχει, ενώ εάν έχει καλοκαιρία, μια φορά την εβδομάδα καταφθάνουν προμήθειες από την Αμοργό. Ωστόσο, υπάρχουν και οι δύσκολες ημέρες, τότε που ο κακός καιρός δεν επιτρέπει σε κανέναν την προσέγγιση σε αυτό το τόσο δυσπρόσιτο νησί και μπορεί να περάσει και μήνας ολόκληρος χωρίς να δει άνθρωπο…
Στην αντίπερα όχθη, ο ασφαλές από βοριά όρμος που βρίσκεται το ταπεινό σπιτικό της κυρα Ρηνιώς, μια κάμαρη με τα απολύτως απαραίτητα, αποτελεί σταθμό στο πέρασμα από τις Κυκλάδες στα Δωδεκάνησα και πολλά είναι τα σκάφη που την επισκέπτονται και ανταλλάσσουν δυο κουβέντες με την γλυκύτατη αυτή γυναίκα. Μάλιστα, παρά τις όποιες ελλείψεις της, το κέρασμα είναι βασική αρχή σαν επισκεφτεί κανείς την αυλή της.
Στην κορυφή του νησιού, κοντά στην εκκλησιά του Άι Γιώργη που έχτισε ο προπάππους της το 1878, έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά κατάλοιπα που μαρτυρούν οικιστική δραστηριότητα, πιθανότατα από την περίοδο της ακμής της Κοινοπολιτείας της Αμοργού. Στον αυλόγυρό του μάλιστα έχει στηθεί μνημείο για τους υποπλοιάρχους που έχασαν τη ζωή τους κατά την συντριβή του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού τον Φεβρουάριο του 2016. Λίγο πιο πέρα, βρίσκεται το παλιό σπίτι της οικογένειας της κυρά Ρηνιώς, το μέρος όπου από 9 μερών μεγάλωσε και έζησε τα παιδικά της χρόνια.
Η εξωτική παραλία με το περίεργο όνομα και το νησάκι που πας με τα πόδια
Κατά το πέρασμά μας από τα Δωδεκάνησα στις Κυκλάδες, συναντήσαμε την υπέροχη αυτή γυναίκα, μιλήσαμε μαζί της, ήπιαμε το πρωινό μας καφεδάκι και ορκιστήκαμε φεύγοντας, Θεού θέλοντος – καιρού επιτρέποντος, πως θα την ξαναδούμε ο κόσμος να χαλάσει…
Γιατί, ναι, υπάρχουν και οι Άνθρωποι που στηρίζουν και αγαπούν τον τόπο τους και το πράττουν με κάθε κόστος…
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
